आर्थीक रुपान्तरण काठमाडौं

समाजिक रुपान्तरण

भरत रिमाल

मानव सभ्यताको विकास सँगै केही विसँगतीहरु पनि समानान्तर रूपमा विकास हुँदै आएका छन्। कतिपय विसंगतिका विषयहरू कुनै निश्चित प्रयोजनको लागि बनाइएका सामाजिक नियमहरूको अपव्याख्या भएर कुरीति बनेर समाजमा रहि आएका छन् भने कति विषयहरू समाजमा आफ्नो प्रभुत्व जमाउन शक्तिशाली वर्गले शक्तिहीन वर्गलाई दवाउन असामाजिक तरिकाले अपनाइएका तथाकथित नियमहरू अन्धविश्वासको भुमरीले अहिले सम्म पनि लिएर आएको छ। विश्व इतिहास हेर्ने हो भने सामाजिक रूपान्तरणको निम्ति कयौं वर्ग संघर्षहरु भए र हालसम्म पनि भइरहेका छन्। अमेरिकाको अश्वेत आन्दोलन होस् कि रूसी कम्नयुष्ट आन्दोलन होस्, श्रीलंका को गृहयुद्ध होस् या नेपालको माओवादी जनयुद्ध होस् समाज रुपान्तरणका लागि गरिएका संघर्षहरु अझै पूर्ण हुन् सकेका छैनन्। अरिस्टोटल देखि कार्ल मार्क्स लेलिन देखि स्टालिन हुँदै माओसेत्युङ सम्मको विचार र मार्ग दर्शनलाई आधार मानेर अहिले पनि विश्वको धेरै ठाउँमा संघर्ष हरु दिनहुँ भइरहेकै छन्। समाज भनेको एउटा जटिल संरचना हो जहाँ जीवन अस्तित्वको लागि एकले अर्कोलाई सिध्याउन पछि नपर्ने मानवले न्यूनतम साझा स्वार्थ पूर्ति लागि समुह बनाएर बस्ने र साझा शत्रु सँग सामूहिक लड्ने अठोटका साथ निश्चित भूगोलमा कब्जा जमाएका हुन्छन्। यसरी मानव अतिक्रमित भूगोल भित्र पनि मानव बीचमै संघर्ष हुन्छ र श्रोत साधन कब्जा गरि समाजमा आफू शक्तिशाली बन्न लालायित मानवीय स्वभावलाई नियन्त्रण गर्न मानवले नै कयौं सिद्धान्त, नियम रीति बनाएका छन् तैपनि मानवीय स्वभावको प्रतिनिधित्व भई हाल्छ।

युग र समय सँगै संघर्षको रूप पनि परिवर्तन हुँदै आएका छन्, प्राचीन इतिहास नीति युद्ध हुन्थ्यो, १२ औं शतब्दीदेखि १९ औँ शताब्दीसम्म भौतिक युद्ध भए, अहिले कहीँ कहीँ भौतिक र धेरै जसो वैचारिक युद्धको समय छ। समय र काल अनुसार वर्ग शत्रु पनि परिवर्तन हुँदै आएका छन्। समाजको आवश्यकता पनि परिमार्जित हुँदै आएका छन्। पहिले को जस्तो भौतिक अस्तित्वको लागि संघर्ष अहिले नभए पनि आफ्नो मजबूत उपस्थितिका लागि संघर्ष गरिरहेको समाजमा हामी छौं र अहिलेको वर्ग शत्रु भनेको श्रोत र साधन कब्जा गरि सामाजिक असमानता फैलाउने वर्ग हो। श्रोत र साधनको असमान पहुँचले गर्दा सामाजिक द्वन्द बढ्दो छ। अबको सामाजिक रूपान्तरण भनेको श्रोत र साधनको सहज पहुँच नै हो र यसको लागि हरेक नागरिक आर्थिक रूपमा मजबूत हुन् जरुरी छ।

देशको १ प्रतिशत जनसंख्या सँग राज्यको ९०% श्रोत र साधन छ भने ९९ % जनसंख्या सँग मात्र १० % श्रोत र साधन छ। ९० प्रतिशत राज्यको श्रोतको मालिक भएका हरु मोज मस्ति मा रमाइरहेका छन् भने ९९% जनसंख्या राज्यको १०% श्रोत साधनले जीविका चलाइरहेका छ्न।

असमान श्रोत बाँडफाँड ले गर्दा सामाजिक भेदभाव, जातिय कुरीति, धार्मिक अन्धविश्वास जस्तो सामाजिक बेथितिको दलदलमा फसेको छ समाज। आर्थिक विपन्नता ले गर्दा मानिस अनेक प्रलोभन र अन्धविश्वास बढ्दै जान्छ र त्यहीँ बाट शुरू हुन्छ जात, धर्म, प्रथा जस्ता असमानता का हाँगा विँगा हरु। अहिलेको नेपाली समाज पनि यस्तै जन्जाल बाट जेलिएको छ। जातको नाममा शोषित छन् , धर्मको नाममा शोषित छन्, लिङ्ग वर्ण को आधारमा, भूगोलको आधारमा, सुगमता को आधारमा यस्ता कयौं विभेदका आधारहरू तयार छन्। यो सामाजिक विभेदको अन्त्य गरी सामाजिक रूपान्तरण गर्न हरेक नागरिक आर्थिक रुपमा सक्षम हुनै पर्छ। आर्थिक रूपमा मजबूत नागरिकलाई जात, धर्म, रुढीवादी जस्ता कुराले जीवन यापनमा तात्विक फरक पारेको हुँदैन, जो विपन्न छ उनीहरु नै हुन्छन् पीडित, कतिपय पीडक पनि उनीहरुनै हुने गर्दछन्।

अहिलेको परिपेक्षमा सामाजिक रुपान्तरणका निम्ति निम्न बुँदाहरू विश्लेषण गरिएको छ।

१. आर्थिक विपन्नताले थलिएपछि मानिसमा धर्म, भूत प्रेत मा जातमा, पूर्वजन्मको कर्म, आशीर्वाद, सराप जस्ता अन्धविश्वासको सहरा लिन थाल्छन् र सामाजका टाठाबाठाले उहीहरुबाट अनुचित फाइदा लिने र समजमा अत्याचार फैलाउने काम गरिरहेका हुन्छन्। यदि समाजलाई आर्थिक रूपमा मजबूत राख्ने हो भने सबै असमानता आफैं अन्त्य भएर जान्छन्। कथित दलित समुदायको एउटा आर्थिकरुपमा सम्पन्न मानिसले समाजको अपहेलना सहनु पर्दैन जहाँ विपन्न हरुले सहनु पर्छ।

२. प्राविधिक शीप भएका हरु जस्तै सिलाई, बुलाई र निर्माणको काम गर्न जान्ने दक्ष जनशक्तिलाई दलित भनिएको छ, यदि राज्यले शीप विकास र व्यवसायिकरण नीति आलम्बन् गर्ने हो भने सबै भन्दा पहिले आर्थिक प्रगति गर्ने ती नै तथाकथित दलित हरु को बर्षौ देखि पिछडिएका छन् उनीहरू नै चाँडै आर्थिक रूपमा सक्षम भई समाजका अगुवा बन्न सक्छन्, मात्र राज्यले उनीहरूको योग्यतालाई व्यवस्थापन गरिदिए पुग्छ।

३. शिक्षा र स्वास्थ्यको अवसर पाए काम गरेर खाने वर्ग मेहेनत हुने हुनाले समृद्ध हुन समय लाग्दैन, शिक्षा दिक्षा बाट वञ्चित हुन नपरेपछि चेतना विकास भई सामाजिक अत्याचारको अन्त्य गर्न सक्षम हुन्छन्, यसै पनि शिक्षा दिक्षा सम्पन्न भए पछि कुनै समुदायले सजिलै अत्याचार गर्दैन।

४. सामाजिक रुपान्तरणको निमित्त दलित र पिछडिएका वर्गको महिला तथा बालबालिका लाई आत्मनिर्भर र आत्मविश्वास विकास गरिनु पर्दछ ताकि उहीहरुले आफूलाई कमजोर रूपमा स्वीकार नगरुन्। आर्थिक विकासको लागि सामूहिक लगानी, विज्ञ र प्रविधिको अधिकतम प्रयोग गरी हरेक नागरिकलाई रोजगार तथा औद्योगिक मालिक बनाउन जरुरी छ। यसको लगानीको सानो सानो इकाई बनाई पर्यटन, जलविद्युत, कृषि तथा उत्पादनमा सम्पूर्ण नागरिकलाई समाहित गराउन जरुरी छ।

५. सामूहिक लगानी र आम्दानीको हिस्सामा समान हक हुने वातावरण मिलाउनु पर्दछ जसले गर्दा सबै नागरिकको समान हैसियत विकास भई सामाजिक विभेदको अन्त्य हुन्छ। हरेक नागरिकलाई आफ्नो परिवार मात्र होइन आफ्नो समाज, आफ्नो इतिहास आफ्नो अस्तित्व माथि गौरव गर्ने वातावरण बनाउनु पर्दछ, जस्तै सामूहिक यात्रा, भ्रमण, अन्तर्राषट्रिय परिवेश अध्ययन जस्ता विषयमा हरेक नागरिक लाई समान अवसर दिनुपर्छ।

६. हरेक वर्गले पुर्खा देखि गरिआएको पेशालाई आधुनिकीकरण गरी अन्तर्राष्ट्रिय बजारसम्म पहुंच बनाउन राज्यले पहल गर्नु पर्दछ। स्वदेशी कच्चा पदार्थको उत्पादनमा सामजिक पहल गर्नु गराउनु पर्दछ।

८. खाद्य इन्स्योरेन्स, विपत इन्स्योरेन्स स्वास्थ इन्स्योरेन्स जस्ता सामाजिक सुरक्षा कार्यक्रममा सबै नागरिकलाई सहभागी गराउनु, प्रशिक्षण दिनु को साथै परेको बेलामा ती सुरक्षा संयन्त्र कसरी प्रयोग गर्ने भनेर प्रशिक्षित गर्नु पर्दछ।

९. आर्थिक रूपमा सम्पन्न भएपछि समाज आफैं समानताको बाटोमा जाने हुनाले राज्यले सबै नागरिकलाई आर्थिक सवलीकरण गर्नु अहिलेको आवश्यकता हो। नेपालको जनसंख्या धेरै ठूलो पनि छैन, तर प्राकृतिक रूपमा संसारले हेर्ने नेपाललाई विश्वको पहिलो पर्यटन गन्तब्य बनाउनु पर्छ। पर्यटन विकास मात्र गर्ने हो भने पनि ३ करोड जनसंख्या आर्थिक रूपमा आत्म निर्भर हुनेछन्। हाम्रो अध्ययनले पहिलो चरणमा विश्व स्तरीय पर्यन विकास परियोजना सञ्चालन गर्न ३ खर्ब लाग्ने प्रक्षेपण गरेका छौं। यो बजेटलाई रु.१०००/ प्रति इकाइको दरले हरेक नागरिकलाई लगानी गर्न लगाउने हो भने सजिलै लगानी व्यवस्थापन हुन्छ र पहिलो चरणमा करिब १० हजार रोजगारी सिर्जना हुनेछन्। यसको विस्तार योजना अनुसार १० वर्षमा १ लाख रोजगारी सिर्जना हुनेछन् र पर्यटन बजारको आकार वाषिर्क २४ खर्बको हुनेछ। यस्तै हामी कृषि, स्वास्थ र इन्जिनियरिङ क्षेत्रमा पनि सम्भावना भएका छौं। इन्जिनियरिङ, चिकित्सा र saoftware अध्ययनको हब बनाउने धेरै सम्भावना छ। यसरी सम्भाव्यता अध्ययन गरी आयमुलक क्षेत्रमा नागरिकलाई लगानी गराई प्रतिफल दिने व्यवस्था राज्यले मिलाउन सके १० वर्षमा प्रतिव्यक्ति आय उच्च भएको राष्ट्रमा नेपाल पर्छ नै।

११. शहरको विकेन्द्रीकरण गर्नु अहिलेको महत्वपूर्ण कदम हुनेछ। हरेक सहरलाई विशेष शहरको रूपमा जस्तै कुनै मेडिकल सहर, कुनै इन्जिनियरिङ सहर, कुनै प्रविधि सहर, कुनै कमर्स सिटी, कुनै आर्टिस्ट सिटी, कुनै औद्योगिक सहर जस्तै हरेक सहरलाई एक विशेषता सहित स्मार्ट सिटी बनाउने र हरेक नागरिकलाई आर्थिक योद्धा बनाई राष्ट्रनिर्माणको अग्रमोर्चामा समाहित गराई आर्थिक विभेदको अन्त्य गर्न सकिन्छ। आर्थिक विभेद अन्त्य हुने बितिकै अन्य विभेद अन्त्य भएर जान्छ। आज समाजमा जुन पिडा, पीडित, दलित निमुखा देखिएका छन् आर्थिक पहुंच नभएर हो। यहाँ जात, धर्म, समुदायको र वर्गको कुरा गरिन्छ यिनलाई असमानताको कारण मान्ने गरिन्छ, यो गलत छ, असमानताको कारक भनेको आर्थिक विपन्नता र राज्यको श्रोतमा व्यक्ति हावी हुनु हो, सामाजिक रुपान्तरणको लागि आर्थिक क्रान्ति अपरिहार्य छ।

भरत रिमाल

प्रभावकारी कार्यपालिकाको संरचना

आर्थिक, सामाजिक र सांस्कृतिक परिवर्तनलाई संस्थागत गर्न राजनीतिक पहलकद्मी हुनुपर्छ र राज्यको संविधान, ऐन कानुनले सम्बोधन गरिनु पर्छ नत्र केहि सकारात्मक परिवर्तन भईहाले पनि अस्थायी हुन्छन र कुनै पनि बेला यथास्थितिमा फर्किने सम्भवना हुन्छ। अहिले देखिएका समस्या वा हाल सम्म गरिएका राजनीतिक संघर्षहरु सफल नहुनुको मुख्यकारण जनस्तर बाट उठेका सवाल हरुमा गम्भीर बहस नहुनु र धेरै बहस गरिएका बिषय गम्भीर नहुनु हो। राज्यको शक्ति र ठूलो श्रोत प्रयोग गरि निकलिएका निष्कर्षहरु संबिधान र ऐन हरुमा निहित स्वार्थको कारण समावेश गरिएन। यस्ता धेरै अध्ययन आयोगहरु बनेका छन जसले राज्यको ठुलो धनराशी खर्च गरेर अध्ययन रिपोर्ट त बनाए तर न संविधान मा समेटिए न ऐन मा। यसो हुनुको मुख्य कारण भनेको शासकहरुको ब्यक्तिगत वा गुटगत स्वार्थ नै हो। यस्तो दुर्दशा बाट देशलाइ मुक्ति दिन शिक्षित युवा हरुले पहलकदमी लिनै पर्ने हुन्छ।

अहिले जून ब्यबस्था आए पनि शासकीय प्रबृत्ति परिवर्तन नहुनुको पछाडि जननिर्देशित प्रणाली बिकास नहुनु नै हो। अहिले प्रणालिमा भन्दा ब्यक्तिमा उत्तरदायित्व खोजिनु, प्रणालिमा भन्दा ब्यक्तिमा आकांक्षा राखिनु, प्रणालीको लागि भन्दा ब्यक्तिको पछाडि राजनीति दौड़ीनु अहिलेको दुर्गतिको कारणहरु हुन। शासन प्रणाली वा हाम्रो प्रणाली के भन्छ भन्दा पनि प्रधानमन्त्री के भन्छन/भन्छिन, राष्ट्रपति के भन्छन/भन्छिन भन्ने कुरा को पछाडि राजनीति दौडीएको छ यो नै हाम्रो राज्य व्यबस्थाको कमजोरी हो। राजनीतिको यो बिकराल अवस्थाको निकास भनेको प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रमुख निर्वाचन प्रणाली नै हो। अर्को कार्यपालिका र ब्यबस्थापिका बीचको सम्बन्धलाई उत्तरदायी तरिकाले नयाँ बाट परिभाषित गरिनु पर्छ र सैद्धान्तिक सम्बन्ध बलियो बनाउने तर राजनीतिक सम्बन्धलाई अंकुश लगाउनु जरूरी छ। एउटै पद्दति बाट आएका उहि ब्यक्तिहरु ब्यबस्थापिका र कार्यपालिकामा आसीन हुँदा नीति नियमहरु जनमुखी भन्दा शासकलाई शक्ति ब्यबस्थापन गर्न दुरुपयोग हुने गर्छ। प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रमुख निवार्चन प्रणाली, त्यसलाई ब्यबस्थापन गर्ने आधार र त्यसका फाइदा बेफाइदाको बूँदागत विश्लेषण प्रस्तुत गरेको छु।

हालको संसदीय प्रणाली बाट कार्यकारी प्रमुख निर्वाचित हुने र संसद सदस्य बाट मन्त्रिपरिषद गठन हुने प्रणाली नै देशको ठूलो जड शत्रु भ्रष्ट्राचारको मूल जरो हो। जननिर्वाचित संसद सदस्य जनताका समस्या प्रणालीगत रुपमा संबोधन गरि संबैधानिक र कानूनी रूमा स्थापित गराउने ब्यबस्थापिका संचालन गर्न आएका हुन्छन तर उनीहरुलाई नै कार्यपालिका को जिम्मा लगाउँदा संबिधान, ऐन र नियम कानून बनाउँदा जनमुखी भन्दा शासकमुखी बनाउने गर्छन, किनकि शासन पनि उनीहरु कै हात हातमा हुन्छ। अबको आवश्यकता भनेकै ब्यबस्थापिका र कार्यपालिका लाई अलग गर्नु हो। जननिवार्चित सदस्यहरु बाट ब्यबस्थापिका बन्नु पर्छ र प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुखको नेतृत्वमा समाजमा स्थापित र प्रमाणित भइसकेका विज्ञ र दक्ष ब्यक्तिहरु सम्मिलित ११ सदस्यीय क्याबिनेट बन्नु पर्छ, ब्यबस्थापिकाको निम्ति निर्वाचित सदस्य हरुलाई क्याबिनेट मा तान्नु हुँदै हुँदैन। ब्यबस्थापिका र कार्यपालिका अलग रहनु पर्ने कारण र त्यसका फाइदा र प्रभावको बारेमा बूँदागत रुपमा तल उल्लेख गरेको छु।

१. संविधान, ऐन र नियम कानून बनाउन ब्यबस्थापिका का सदस्यहरु प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणाली ४०% अल्पसंख्यक सीमानकृत वर्गको लागि समानुपातिक प्रणालीबाट ४०% र विज्ञ हरुबाट २०% गरेर ७५ जनाको ब्यबस्थापिका निर्माण गर्नु पर्दछ। संख्या अवस्यकताको आधारमा थपघट गर्न सकिन्छ तर ब्यबस्थापिका सदस्य संख्या ठुलो हुनुहुँदैन।

२. यसरी बनेको ब्यबस्थापिकाको काम नीति नियम, संविधान र ऐन कानून निर्माण मात्र हुनुपर्छ, यी सदस्य मन्त्री हुन पाउने छैनन। किनकि नीति नियम बनाउने र कार्यान्वन गराउने एउटै पद्दति र उहि सदस्य हुँदा नीति नियम जनमुखी नभई शासकमुखी हुन पुग्छ र अस्थिरता उत्पन्न भई ब्यापक भ्रष्ट्राचार हुने गर्छ। नीति बनाउने र कार्यान्वन गर्ने एउटै हुँदा आर्थिक मात्र नभई नीतिगत र प्रशासनिक भ्रष्ट्राचार मौलाउने र राज्यको स्रोत साधनको ब्यापक दुरुपयोग हुने हुँदा राज्यमा विभेद र असमानताले विकराल रूप लिन्छ र द्वन्द्व, बिद्रोह र गृहयुद्ध सम्म को खतरा रहन्छ जसले जसले गर्दा राज्यमा अशान्ति फैलिने र मानव विकास सुचाङ्क बाट तल झर्दै जाने हुन्छ।

३. ब्यबस्थापिकामा निर्वाचित सदस्य नै कार्यपालिकामा (क्याबिनेट) मा जाने ब्यबस्था हुँदा अनुचित प्रतिस्प्रधा बढ़न जान्छ र आर्थिक चलखेल शुरू हुन्छ, फलस्वरूप भ्रष्ट्राचारले जरा गाडने हुन्छ। ४. ब्यबस्थापिका सदस्य नै मन्त्री हुने व्यबस्था हुँदा आफु निर्वाचित हुन ठूलो धनराशि खर्च गर्ने, मन्त्री बन्न पनि धनराशि खर्च गर्ने र मन्त्री भए पछि अफ्नो खर्च भएको धनराशी को प्रतिफल खोज्ने हुँदा निर्विकल्प भ्रष्ट्राचार बढ़ने गर्छ।

५. यदि क्याबिनेट बाट मन्त्री नियुक्त नहुने हो भने ब्यबस्थापिक सदस्यको सेवा सुबिधाको लागि मात्र ठुलो धनराशिको चलखेल नहुने र खराब नियतको मानिस उमेद्वार पनि नबन्ने हुँदा भ्रष्ट्राचार नियन्त्रण उच्च हुन्छ।

६. प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुखले क्याबिनेट सदस्य समाजमा प्रमाणित र स्थापित भइसकेका ब्यक्तिहरुबाट नियुक्त गर्ने हुँदा सक्षम र अनुभवी ब्यक्तित्व नेतृत्वमा पुग्ने हुँदा कार्यसम्पदान गुणस्तरीय हुनुको साथै त्यस्ता ब्यक्तिहरु विगतको अफ्नो साख जोगाउनु पर्ने नैतिक धरातलमा हुने हुँदा अनुचित कार्यसम्पादन गर्ने संभावना न्यून हुन्छ।

७. समाजमा स्थापित व्यक्तित्वहरु अफ्नो ब्यबसयिक जीवनमा अर्थिकरूपमा सबल भइसकेका हुन्छन, राज्यले दिने सेवा सुविधा बाहेक अन्य आर्थिक प्रलोभनमा पर्नुपर्ने बाध्यता हुँदैन, जसले गर्दा भ्रष्ट्राचार नियन्त्रणमा ठूलो सफलता मिल्छ।

८. संसदीय प्रणालिमा जीवनभर आन्दोलन र नाराजुलुस मात्र गरेका र ब्यबसायिक धरातल नभएका मानिस हुने हुँदा उनीहरुको जीविकोपार्जन नै भ्रष्ट्राचार हुने गरेको छ, यसरी प्रत्यक्ष निवार्चित कार्यकारी प्रमुख हुने ब्यबस्थामा भ्रष्ट्राचार संभव नहुने वा गाह्रो हुने हुँदा भ्रष्ट्र नियतका ब्यक्तिहरु शक्तिमा पुग्ने संभावना न्यून हुन्छ।

९. संसदीय ब्यबस्थामा सत्ता र शक्ति संसद सदस्यको संख्यामा भर पर्ने हुँदा ससाना समूहहरु पनि राजनीतिक दल दर्ता गरि एक दुइ सदस्य लिई सत्तामा शक्तिको दाउपेच लगाई रहेका हुन्छन तर प्रत्यक्ष निर्वाचन पद्दतिमा त्यस्ता स्वार्थ समुहको स्थान नहुने हुँदा राजनीतिक अस्थिरता पैदा गर्ने ससाना समूह हरु आफै हराएर जान्छन र राजनीतिक स्थिरता कायम हुन्छ।

९. संसदीय प्रणालिमा संसदमा अफ्नो संसद सदस्यहरुको समर्थन जोगाउन ठुलो संघर्ष गरीरहनु पर्ने हुँदा जनताको काममा भन्दा सत्ता जोगाई राख्न धेरै समय खर्च हुने हुन्छ भने प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणाली बाट निर्वाचित कार्यकारीले आफ्नो कार्यकाल को सम्पूर्ण समय प्रशासनिक कामको लागि दिन सक्छ।

१०. प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रणालिमा दलहरुको भूमिका नीति नियम बनाउन ब्यबस्थापिका लाई सुझाब दिने मात्र हुने हुँदा गुट उप गुट हुने र राजनीतिक अराजकता फैलिने संभावना हुँदैन।

प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुख तानाशाही बन्ने र स्वच्छाचारी तरिकाले निरंकुश बन्ने तर्कहरू गरिएको पाईन्छ यो तर्क केहि हद सम्म स्वीकार्न सकिन्छ तर विश्वले धेरै गति लिई सकेको छ तानाशाह हरु जन्मिने संभावना धेरै कम हुन्छ। त्यस्तो अवस्थाको नियमनको लागि शासकिय प्रणालीलाई सुदृढ बनाउन पर्ने हुन्छ। तल उल्लेखित बुॅंदागत प्रणाली विकास गरेर तानाशाही प्रवृति नियन्त्रण गररिन्छ।

१. प्रमुख कार्यकारी उमेद्वार चुनाव भन्दा कम्तिमा ५ बर्ष अगाडिने तय हुनु पर्छ ता कि ५ बर्ष सम्म कार्यरत कार्यकारीको कार्य सम्पादन बिश्लेषण गर्न पावस र अध्ययन पनि गर्ने मौका पावस जसले गर्दा पद सम्हाले पछि तुरुन्त कुशल कार्यसम्पादन गर्न सकोस।

२. यदि कुनै उमेद्वार राजनीतिक बिचारधारामा आधारित पार्टीबाट चयन हुन्छ भने उक्त पार्टीले ५ बर्ष अगाडि नै आगामी चुनामा प्रतिष्प्रधा गर्ने उमेद्वार सहि अरु ३ जना वैकल्पिक उमेद्वार पनि प्रस्तुत गर्नु पर्दछ जसबाट जनताले हुनेवाला कार्यकारी प्रमुखको कार्यक्षमता वैचारिक क्षमता र जनता प्रतिको उत्तरदायीत्व बहन गर्ने क्षमता बुझ्ने मौका पाउन। आगामी चुनावमा प्रतिष्प्रधा गर्ने उमेद्वारले राष्ट्रिय स्तरका संचार माध्यम हरुबाट आफ्ना विचार, कार्ययोजना र राजनीतिक कार्य सम्पादन क्यालेण्डर प्रस्तुत गर्ने छ र जनताले कुन प्रतिष्प्रधी उचित हुन्छ उसको प्रस्तुति हेरेर निर्णय गर्नेछन्।

३. निर्वाचन पूर्ण प्रविधि आधारित ईन्टरनेटको सहायता बाट आफ्नै स्मार्ट फोनबाट विश्वको कुनै पनि ठाउॅं बाट आफ्नो मत राख्न पाईनेछ त्यसको लागि व्यक्तिगत परिचय नम्बर हुनेछ त्यो नम्बर र सरकारले उपलब्ध गरेको बिशेष पासवर्ड प्रयोग गरी आफ्नो मत दिन पाईनेछ। यसो गर्नाले मतदान प्रकृयामा सबै मताधिकार भएका नेपालीले विश्वको कुनै कुना बाट आफ्नो मत दिन पाउने छन्। यस प्रकारको मतदान प्रकृया आर्थिक रुपले पनि कम खर्चमा चुनाव गराउन सकिन्छ र कुनै विषय माथि जनमत लिनु परे कम खर्चमा केहि समयमा नै जनमत लिन सकिन्छ जसले गर्दा कुनै राष्ट्रिय महत्वको बिसयले विबादित भई बन्दक हुनु पर्दैन।

४. संविधानमा कुनै पनि निर्वाचित कार्यकारी प्रमुखले आफू निर्वाचित भएको एक बर्ष सम्म आफ्नो घोणनापत्रमा समावेस गरेको राजनीतिक क्यालेण्डर अनुसार काम गरेको छ कि छैन भनि जनमत लिने व्यबस्था गर्नु पर्छ, यदि जनताबाट निर्वाचित भएमा ५ बर्षको लागि शक्तिशाली कार्यकारीको भुमिका निभाउनेछ जसलाई कुनै आन्तरिक या बाह्य कुनै शक्तिले पनि हटाउने सक्ने छैन। नैतिक पतन हुने कार्य वा कानुनले परिभाषित गरेका आपराधिक गतिविधि गरेमा मात्र पद बाट हट्नेछ अन्यथा आफ्नो कार्यकालमा कसैले अवरोध गर्ने छैनन्।

५. यो व्यबस्थामा व्यक्ति भन्दा प्रणाली शक्तिशाली हुने हुदाॅं प्रभावकारी कार्यसम्पादन हुन्छ किनकि यो प्रणालीमा कार्यसम्पादन शोली संरचनामा हुने गर्छ जहाॅं राम्रो काम गर्नेलाई बाटो खुल्ला हुॅंदै जान्छ भने राज्य हित विपरित काम गर्न बाटो साॅंगुरो हुन्छ, कठिन हुन्छ।

समग्रमा यो व्यबस्था प्रणालीमा आधारित शासन व्यबस्था हो, व्यक्तिमा आधारित होईन त्यसैले तानाशाह उत्पन्न हुने कुनै संभावना छैन।

भरत रिमाल

नेपालमा राजनीतिक अस्थिरता किन ?

नेपालको राजनीतिमा मानव सभ्यताको विकास देखि आजका मिति सम्म व्यक्ति केन्द्रित राजनीति हुँदै आएको छ र अहिलेको राजनीतिक अस्थिरता को जड पनि यहिं अड्किएको छ I शासन प्रणालीको विकासमा भन्दा सत्ता व्यावस्थाको परिवर्तनलाई क्रान्तिकारी एजेण्डा बनाईए।राजतन्त्र अस्तित्वमा रहॅंदा सम्म भाइ भारदारहरुले राजा ( एक व्यक्ति) लाई नै पद्दति मानिदिए, राणा हरुको उदय पछि त झन प्रधानमन्त्रीको व्यक्तिगत विवेकमा शासन चल्यो, त्यहाँ कुनै शासन प्रणालीको कुरै भएन, कुनै मापदण्ड नै भएन I शासकले न्युनतम मान्यताको ख्याल नगर्ने र दैनिक शासन प्रणालीमा शासक हाबी हुने, शासकको मनोविज्ञानको आधारमा कार्य सम्पादन हुने गर्दा मानिस हरुले परिवर्तनको खोजि गरिरहे, आन्दोलनहरु भए, युद्ध जनयुद्ध भए सत्ता व्याबस्था र शासक फेरिंदै रहे तर शासन गर्ने तरिकामा परिवर्तन भएन I हिजो राजा महाराजा जनताको पसिनामा राज गर्थे आज राष्ट्रपति र प्रधानमन्त्रि, मन्त्रीले गर्छन, जनजीवन जस्ताको तस्तै छI

राणाकाल देखि यताको समयलाई आधुनिक काल भनिने हुँदा त्यसभन्दा अघि नजाउँ, राणाहरुले औपचारिकताको लागि केहि ऐन बनाएका भए पनि सबै शासन प्रशासन मौखिक हुकुमतले नै चल्ने गर्थ्यो, देशको शासन व्यवस्था पूर्ण रुपले व्यक्तिको बहुलठ निर्देशनमा कुनै मार्ग वा सिद्धान्त विना नै चल्यो। फलत: आजको दिन सम्म पनि त्यहि अनुगति चलिरहेको छ। कानून बनेको छ कति अपूर्ण छ कति अस्थायी छ, कति आसमान छन अनि कति अवैज्ञानिक छन त्यसमा पनि पहुँचवालाको हकमा कानूनको प्रभावकारिता एकदमै फितलो छ। शासक वर्गमा कुनै राजनीतिक शक्ति आर्जन गरेको कुनै एक ब्यक्तिको सहुलियत लागि दीर्घकालीन असर पर्ने कानून बनेका छन्। समानताको बिषय उठ्ने गरेको छ तर समानताका आधारभूत मान्यता र सिद्धान्त सॅंग हालको राज्य राज्य व्यबस्था कहिं पनि कहिल्यै नमिल्ने गरि समानान्तर लाईनमा छन।

आजका युवा पुस्ताले पनि हाम्रा सहिद हरूको सयौं बर्ष पुरानो सपनालाई अहिलेको सपना बनाउनु परेको छ मतलब सयौं बर्ष देखि समाज परिवर्तन खोजिरहेको छ। लाखौं संख्यामा जनता सहिद भैसके सत्ताहरु परिवर्तन पनि भए तर शासन शैली परिवर्तन भएन । हजारौं बर्ष पहिले देखि श्रोत र साधनमा कब्जा जमाउने हरु आरामको जीवन जीउने र श्रोत र साधन निर्माण गर्ने, परिश्रम गर्नेहरु किनारामा पर्ने संस्कार अहिले पनि उस्तै छ। शासन प्रणालीको व्यबस्थापन नहुॅंदा सत्तामा रहनेहरुले सम्पूर्ण राज्यको श्रोत र साधनलाई आफ्नो व्यक्तिगत स्वार्थको लागि दुरूपयोग भईरह्यो र भइरहेको छ। यी यावत समस्याको हल गर्न सक्ने प्रणालीको विकास कसरी गर्न सकिन्छ भन्ने बिषयमा गहिरो अध्ययन गरी तथ्यगत समाधानका पद्धतिहरुको प्रस्तुत गरेको छु।

राजनीतिक व्यबस्था

आर्थिक, सामाजिक र सांस्कृतिक परिवर्तनलाई संस्थागत गर्न राजनीतिक पहलकद्मी हुनुपर्छ र राज्यको संविधान, ऐन कानुनले सम्बोधन गरिनु पर्छ नत्र केहि सकारात्मक परिवर्तन भईहाले पनि अस्थायी हुन्छन र कुनै पनि बेला यथास्थितिमा फर्किने सम्भवना हुन्छ। अहिले देखिएका समस्या वा हाल सम्म गरिएका राजनीतिक संघर्ष हरु सफल नहुनुको मुख्यकारण जनस्तर बाट उठेका सवाल हरुमा गम्भीर बहस नहुनु र धेरै बहस गरिएका बिषय गम्भीर नहुनु हो। राज्यको शक्ति र ठूलो श्रोत प्रयोग गरि निकलिएका निष्कर्ष हरु संबिधान र ऐन हरुमा निहित स्वार्थको कारण समावेश गरिएन। यस्ता धेरै अध्ययन आयोग हरु बनेका छन जसले राज्यको ठुलो धनराशी खर्च गरेर अध्ययन रिपोर्ट त बनाए तर न संविधान मा समेटिए न ऐन मा। यसो हुनुको मुख्य कारण भनेको शासकहरुको ब्यक्तिगत वा गुटगत स्वार्थ नै हो। यस्तो दुर्दशा बाट देशलाइ मुक्ति दिन शिक्षित युवा हरुले पहलकदमी लिनै पर्ने हुन्छ।

अहिले जुन ब्यबस्था आए पनि शासकीय प्रबृत्ति परिवर्तन नहुनुको पछाडि जननिर्देशित प्रणाली बिकास नहुनु नै हो। अहिले प्रणालिमा भन्दा ब्यक्तिमा उत्तरदायित्व खोजिनु, प्रणालिमा भन्दा ब्यक्तिमा आकांक्षा राखिनु, प्रणालीको लागि भन्दा ब्यक्तिको पछाडि राजनीति दौड़ीनु अहिलेको दुर्गतिको कारणहरु हुन। शासन प्रणाली वा हाम्रो प्रणाली के भन्छ भन्दा पनि प्रधानमन्त्री के भन्छन/भन्छिन, राष्ट्रपति के भन्छन/भन्छिन भन्ने कुरा को पछाडि राजनीति दौडीएको छ यो नै हाम्रो राज्य व्यबस्थाको कमजोरी हो। राजनीतिको यो बिकराल अवस्थाको निकास भनेको प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रमुख निर्वाचन प्रणाली नै हो। अर्को कार्यपालिका र ब्यबस्थापिका बीचको सम्बन्धलाई उत्तरदायी तरिकाले नयाँ बाट परिभाषित गरिनु पर्छ र सैद्धान्तिक सम्बन्ध बलियो बनाउने तर राजनीतिक सम्बन्धलाई अंकुश लगाउनु जरूरी छ। एउटै पद्दति बाट आएका उहि ब्यक्तिहरु ब्यबस्थापिका र कार्यपालिकामा आसीन हुँदा नीति नियमहरु जनमुखी भन्दा शासकलाई शक्ति ब्यबस्थापन गर्न दुरुपयोग हुने गर्छ। प्रत्यक्ष कार्यकारी प्रमुख निवार्चन प्रणाली, त्यसलाई ब्यबस्थापन गर्ने आधार र त्यसका फाइदा बेफाइदाको बूँदागत विश्लेषण प्रस्तुत गरेको छु।

१. प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुख सबै जनताबाट निर्वाचित हुने हुँदा सबै जनताले अपनत्व महशुश गर्न सक्छन। अहिलेको ब्यबस्थामा एउटा अमुक क्षेत्रबाट निर्वाचित ब्यक्ति कार्यकारी प्रमुख हुने हुँदा सबै जनताले अपनत्व महशुस गरेका हुँदैनन। फलतः शासकको कामको मूल्यांकन भन्दा पनि गुट, पार्टी र विभिन्न स्वार्थ समुहको प्रभावमा शासक र शासन प्रणालीको बारेमा धारणा बन्ने गर्दछ जुन जहिले पनि गलत हुन्छ।

२. एउटा निवार्चन क्षेत्रमा सजिलै आर्थिक चलखेल, दवाब र गैर राजनीतिक क्रियाकलाप अपनाई निर्वाचित भएको ब्यक्ति कार्यकारी प्रमुख बन्ने गरेको र अब पनि बन्ने संभावना हुन्छ, भने प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणालीमा सम्पूर्ण देशका जनतालाई गलत प्रभाव पार्न वा आर्थिक चलखेल गर्न धेरै गाह्रो हुन्छ, त्यसैले गलत ब्यक्ति निर्वाचित हुने संभवाना न्यून हुन्छ।

३. प्रत्यक्ष निर्वाचन मा कुनै पनि ब्यक्ति निर्वाचित हुन राष्ट्रीय स्तरमा सक्षम प्रमाणित भै सकेको व्यक्ति लाई नै जनताले विश्वाश गर्ने हुँदा तुलनात्मक रुपमा सक्षम व्यक्ति नै निर्वाचित हुने गर्छ जसले सुशासन प्रत्याभूत गर्छ।

४. प्रत्यक्ष निर्वाचित हुन लामो कसरत र अधययन गर्नु पर्ने हुँदा उमेद्वारले राज्य ब्यबस्थापनमा राम्रो अध्ययन अनुसन्धान गरेको हुन्छ, उसले कार्य कुशलता प्रदर्शन गर्छ।

५. संसदीय पद्दति बाट निर्वाचित हुने कार्यकारी प्रमुख जहिले पनि जनता सँग भन्दा संसद सदस्य सँग उत्तरदायी हुने गर्छ, उसलाई कामको भन्दा पनि बहुमत बचाई राख्ने कसरत गर्नु पर्ने हुन्छ जसको कारण राज्यका काम ओझेल पर्ने र राजनीतिक खीचातानी बढ्ने हुन्छ।

६. राज्यका संबैधानिक र कूटनीतिक अंग हरुमा कार्यकारी प्रमुखको पक्षमा बहुमत जुटाई दिने हरुले सिफारिस गरेका आफन्त, नातेदार र आर्थिक प्रलोभन दिने हरुलाई नियुक्त दिन बाध्य हुन्छ, सक्षम हरु पाखा लाग्दै जाने र राज्यका अंगहरू पारिवारिक अड्डा भन्दै जान्छन र जनतामा निराश बढ्दै जान्छ।

७. अहिल भ्रष्ट्राचारले विकराल रूप लिएको छ, भ्रष्ट्राचारले देश विक्षिप्त बनेको छ, युवाहरुमा नैराश्यता पैदा गरेको छ अनि हरेक क्षेत्रलाइ उठ्न नसक्ने गरि थला पारेको छ। प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुख हुने ब्यवस्थामामा संसदीय प्रणालीबाट एउटा सानो क्षेत्रमा आर्थिक चलखेल गरेर सत्तामा आउने र शक्तिको दुरुपयोग गरि राज्यकोषबाट निर्वाचनमा गरेको लगानीलाई व्यपारिक ढंगबाट मुनाफा सहित भ्रष्ट्राचार गरि असुल्ने जस्तो प्रबृत्तिमा अंकुश लाग्छ। एउटा निर्वाचन क्षेत्रका सीमित जनता लाई आर्थिक प्रलोभनमा पारे जस्तो देशका सम्पूर्ण जनतालाई एक साथ प्रभाव पार्न सम्भब हुँदैन।

८. संसदीय पद्दतिबाट चयन हुने कार्यपालिकले बजेट बिनियोजनमा मा पनि संसद सदस्यको व्यक्तिगत प्रभाव र शक्तिको आधारमा आसमानता ब्याप्त हुने हुन्छ तर प्रत्यक्ष निर्वाचन प्रणालिमा शासक संसद प्रति नभई जनता प्रति उत्तरदायी हुने हुँदा स्रोत साधनको वितरण आसमान हुँदैन।

९. संसदीय पद्दतिमा कार्यकारी प्रमुख आम निर्वाचन पछि निर्वाचित पार्टीबाट फेरि निर्वाचित हुनुपर्ने र त्यसपछि संसद सदस्यबाट निर्वाचित हुनु पर्ने हुँदा धेरै को कार्यकारी प्रमुख हुँदैछ भन्ने निश्चित नहुँदा उमेद्वारले निर्वाचित हुनु भन्दा अगाडि कुनै अध्ययन वा राज्यका राजनीतिक सूचक एवम राज्यका आधारभूत बिषय बस्तुको अध्ययन गर्न पाएको हुँदैन फलतः उसको कार्यसम्पदन जन अपेक्षित र प्रभावकारी हुँदैन।

१०. संसदीय ब्यबस्थामा संसद सदस्यको बहुमत संख्या जसको पक्षमा हुन्छ उसले सरकारको नेतृत्व गर्ने हुँदा आन्तरिक र बाह्य चलखेल धेरै हुने र शासन व्यबस्था अस्थिर भई राज्यका कामहरु अवरुद्ध भैरहने हुन्छ, बाह्य स्वार्थ शक्तिहरु दुताबास मार्फत संसद सदस्यको संख्यात्मक हेराफेरी गर्ने र अनुचित लाभ लिने गरिरहेका छन। प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी व्यबस्थामा बाह्य चलखेल पूर्णरूपमा निस्तेज हुन्छ।

सेल्फी डाडा

(लघुकथा)

शैलेन्द्र बिक्रम बिडारी

कोरोना माहामारी सुरु हुनु केहि अगाडी दुर्गा नगर बिकास समाज देखी बासुकी मन्दिर सम्म पुग्न १५० वटा पक्की सिडी सहितको भर्याङको निर्माण सम्पन्न भयो । सिडिको एकतर्फ फलामको बार राखेर सुरक्षित गर्ने काम पनि गरियो ।

डन्डिमा खिया नलागोस भनेर सिडिको बारमा निलो रङ लगाउदा आकर्षक देखियो ।रङ लगाउदै गर्दा एकजना कर्मचारिले पर्खालको भित्तामा लेखिदियो सेल्फी डाडा ।

कोरोना माहामरीको पहिलो लहर सुरु भई, लकडाउनको समय सबै तिर बन्द भएको र सबैलाई फुर्शद पनि भएकोले सेल्फी डाडामा दैनिक जसो मान्छेहरु आउने, सेल्फी खिच्ने, टिकटक भिडिओ बनाउने हरुको भिड नै लाग्न थाल्यो ।कुनै

बिशेष पर्यटकिय स्थलको जसरि नै सामाजिक सन्जालमा सेल्फी डाडा भाइरल नै भयो। साझ बिहान सिडिमा बसेर गफ्फिने, मर्निङ-इभिनिङ वाल्क गर्ने देखी सेल्फी डाडामा फोटो, भिडिओ खिच्नेहरुको भिड नै लाग्ने गरेकोले भिडभाड कम

गर्न भन्दै पुलिस नै आउने गर्न थल्यो । पुलिस आउँदा मानिशहरु आ-आफ्नो घर तिर गएजस्तो गर्ने अनि फेरी पुलिस फर्केपछी फेरी तेही जम्मा हुने गर्थे ।

यस्तैमा कोरोना माहामारीको दोस्रो लहर सगै दोस्रो लकडाउन सुरु भयो । सेल्फी डाडामा अहिले पनि मानिशहरुको उत्तिकै भिड लाग्ने गरेको छ । पहिले भन्दा अलि फरक अचेल सेल्फी डाडामा प्रेमी प्रेमिकाको जोडीहरु जम्मा हुने गरेका

छन । बाइक स्कुटरमा बासुकी मन्दिर सम्म आएर, सेल्फी डाडामा फोटो, भिडिओ खिच्ने, प्रेमिल गफमा रम्ने जोडीहरु लाई तर्साउने र सतर्क गराउन पुलिस दिनको ३,४ पटक आउने जाने गर्दछन ।

कोरोनाको तेस्रो लहर आउँदा पहिला जस्तो लकडाउन भएन । अफिस तथा सरकारी कार्यालय हरु पनि बन्द भएनन । कोरोना सगै मानिशहरु काम काजमा ब्यस्त हुन थालेका छन । केहि दिनला लागी गाडीमा जोर्-बिजोर प्रणाली लागु

गरिनुका साथै शैक्षिका संस्थाहरु बन्द हुँदा सेल्फी डाडामा स्कुले केटा केटिहरु जम्मा हुने फोटो खिच्ने, टिकटक भिडियो बनाउने गर्दछन ।

यतिबेला सेफी डाडामा जम्मा हुने मनिशहरमा निकै नै कमी आएको छ । अचेल सेल्फी डाडा गाजा, चुरोट खानेहरुको अखडा बनेको छ । मनिशहरको आउजाउ कम हुनुका साथै पुलिसहरु पनि आउन छाडेका छन ।साझ बिहान मात्र नभएर

दिनै भरी पनि कलीला उमेरका केटा केटिहरु सेल्फी डाडा वरिपरी जम्मा हुँदै चुरोट तन्ने गरेका छन । सेल्फी डाडाको बदलिएको अवस्थाले सबैलाई चिन्तीन पारेको छ ।

Shailendra Bikram Bidari

(https://ratokalam.com/news/detail/103676/)

सेल्फी डाडाको बिजोग

शैलेन्द्र बिक्रम बिडारी

काठमाण्डौ /नागार्जुन नगरपालिका वडा नम्बर ९ स्युचाटारमा अवस्थित सेल्फी डाडा सम्रक्षनको अभावमा बिजोग भएको छ । कोरोना माहामारीको पहिलो लकडाउनमा सामाजिक सन्जाल फेसबुक, टिक्टक, इन्टाग्राम लगायतमा एकाएक भाइरल भएर चर्चा परीचर्चा कमाएको सेल्फी डाडा अचेल भने गाजा, चुरोट खानेहरुको अखडामा परिणत भएको छ । बाइक स्कुटर लगायत सवारी साधन लिएर टाढा टाढा देखी मानिसहरु घुम्न आउने सेल्फी डाडामा जथाभाबी फोहोर फ्याकिदिदा नै बिग्रेको छ ।

बिहानै देखी सयौको सन्ख्यामा केटा केटी , युबा युबती तथा बृद्ध बृद्धाहरुको ठु लो भिड लाग्ने सेल्फी डाडा वरपर बर्खे घास र झार्पातले सो क्षेत्रको सुन्दरता नै घटाइदिएको छ ।

सेफी डाडा दैनिकजसो फोटो खिच्ने, टिक्टक भिडिओ बनाउने मान्छेहरु को भिड लाग्नु का साथै साज बिहान सेल्फी डाडा वरपर बसेर गफ्फिने मानिश्हरुको धेरै भिड लाग्ने गरेको स्थानिय ईश्वर कुमार बिडारीले जानकारी दिनुभयो । दुर्गा नगर समाजको भवन देखी बासुकी मन्धिर उक्लने १५० सिडीको बिच भागमा रहेको सेफी डाडा युबा बर्ग माझ बिशेष लोकप्रिय ठाउ रहेको पनि बिडारीले जनकारी गराउनु भयो ।

झार र घासपात उखेलेर सफा सुग्गर गरी सेल्फी डाडाको सम्रक्षण गरेमा फेरी सेल्फी डाडा घुम्न आउने पर्यटकहरु बढ्ने बिश्वास बिडारीले गर्नुभयो । बासुकी मार्ग टोल सुधार समिती र नागार्जुन नगरपालिका वडा नम्बर ९ मार्फत स्थानियको सहभागितामा सेफी डाडा सम्रक्षण अभियान चालाउने तयारी रहेको पनि बिडारीले जानकारी दिनुभयो ।

सुरज घिमिरे:-ललितपुरको दुर्गम छेत्रमा रहेको बागमती गाउपालिकामा धेरै लुट्तन्त्र , भ्रष्टाचार बढ्दो क्रम छ।यस्तै लुट्तन्त्र कै कारण हामी जस्ता सोझा साझाले तिरेको कर बाट मोज गर्दै हिडेका येस्ता नमुना नेता भनौदाले गर्दा नै बिकास सम्भव न भएको हो । सोझा साझा जनताको आखामा छारो हाल्दै आफ्नो मात्र कामलाई प्राथमिकता प्रवाह गर्ने यस्ता लाई कडा भन्दा कडा कार्बाही गर्न न सक्ने हो भने बाग्मती गाउपालिका बिकास तिर न भै अति दुर्गम तिर लम्कन्र सक्ने सम्भावना देखिएको छ। ललितपुरस्थित बाग्मती गाउपालिकाले बिकास को गति लिन न सकेको नै पालिकामा भएका अनपढ र बुद्धि न भएकालाई कुर्सी दिएर नै हो । जस्को फल अहिले पालिका का सोझा जनताले भोग्न परेको छ ।

एउटा कुरा के याद राख्नु भने नि यो चोटि कांग्रेसले बहुमत ल्यायो भने पनि त्यो कांग्रेसले गरेको कामले हैन एमाले र माओवादिले गरेको कुकर्मले हो। अर्को चुनाबमा फेरि कांग्रेसको कुकर्मले गर्दा एमालेले बहुमत ल्याउला। त्यतिन्जेलमा माओवादी सायद सक्किसक्छ।

माओवादी मात्रै हैन देश नि सकिएला

Tamal Hadiul | Wiki, Bio, Age, Girlfriend, Family, Net Worth

Tamal Hadiul is a talented Bangladeshi artist who has made a name for himself in the music industry. He is a versatile singer-songwriter, music producer, and composer who has combined his passion for music and creative abilities to create outstanding pieces that have captured the hearts of music lovers globally. With his exceptional talent and dedication, Tamal Hadiul continues to be a celebrated artist in the Bangladeshi music scene.

Basic Info

• Full Name: Hadiul Islam Tamal
• 
  
• Nickname: Heemadrit
• 
  
• Born: 2003-10-24
• 
  
• Birth Place: Faridpur, Bangladesh
• 
  
• Height: 5. 7"
• 
  
• Profession: singer, songwriter, composer
• 
  
• Instruments: vocal, guitar, piano
• 
  
• Genre: pop, r&b, EDM, soft rock

Dil karbala main reh gaya

Dil karbala main reh gaya main Aa gaya yahan

Halaat apny doston k sy karon bayan.

Qaisar Abbas Qaisar

Writer / Poet

Written these lines in 2017

PREFACE

“‘Be thankful’ (Colossians 3:15) is a recurring exhortation in the letters of the apostle Paul. No other New Testament writer gives such a sustained emphasis on thanksgiving―and yet, major modern studies of Paul fail to wrestle with it. Dr. Paul Allieu Kamara aims to rehabilitate this theme in this comprehensive and accessible study, a New Studies in Biblical Theology volume. He shows how, for Paul, thanksgiving is grounded in the covenantal traditions of salvation history. To offer thanks to God is to live a life of worship and to anticipate the future acts of God, all in submission to the lordship of Christ. Ingratitude to God is idolatry. Thanksgiving functions as a link between theology, including eschatology, and ethics. Here Dr. Paul Allieu Kamara provides clear insights into the passion of an apostle who never fails to insist on the significance of both the gospel message and the response this message demands. Addressing key issues in biblical theology, the works comprising New Studies in Biblical Theology are creative attempts to help Christians better understanding their Bibles. The NSBT series is edited by D. A. Carson, aiming to simultaneously instruct and to edify, to interact with current scholarship and to point the way ahead.”

“What Christians believe about God is visible in how they exhibit thankfulness for all he has done on their behalf. Dr. Paul Allieu Kamara offers a practical resource to encourage believers to express glad-hearted thankfulness for God’s unending provision. This book provides insight into daily practices that exemplify thankfulness, such as speaking a word of thanks to a neighbor, serving others in a practical way, or thanking God for his many gifts.

By living each day with gratitude in mind, Christians are doing more than saying a word of thanks or lending a helping hand – they are recognizing the absolute and total lordship of God, his sovereignty over all things, and his kindness in using his almighty power to work all things for good.”

“The apostle Paul instructed the Philippians to be anxious in nothing and thankful in everything. And when he said everything – he meant everything. We can all agree that this is easier said than done. Disappointments and discontent may cause you to slip into dissatisfaction, and grumbling becomes a state of mind – gratitude seems impossible to find. However, what if this is the precise reason you lack the joy of a God-filled life? Instead of a reaction to when things are going well, what if gratitude is actually necessary to knowing the hope of our gracious God?

This is exactly what Dr. Paul Allieu Kamara identifies in The Thanksgiving a price paid for life and living. Dr. Kamara examines the biblical foundations of thankfulness and traces how it can reshape every-day Christian living. When we express gratitude in all things, we not only praise our Creator, we also get to know Him better. With This Book, you’ll learn how to practice thanksgiving in both simple and extraordinary ways, even when you’re tempted to dwell on the negative. You’ll find your outlook on life realigned to see the hand of God in everything, strengthening your trust in Him. And in doing so, you’ll find greater, more joy-filled reasons to continue expressing thanks to our good and generous God.” I recommend this Book to be read and as you do God bless you.

BY Prof. Rudolph Q. Kwanue Sir

Founder, Chancellor and International Director

Rudolph Kwanue University College

INTRODUCTION

“Gratitude is a choice. If we fail to choose it, by default we choose ingratitude. And once allowed into the heart, ingratitude does not come by itself, but with other seedy companions that only succeed in stealing joy.

Derived from a popular Revive Our Hearts story, choosing the need for Gratitude the Journey to Joy challenges and equips the reader to live a life of intention, a life based on thankfulness for the freedom Christ has provided and for the blessings of others.

By intentionally thanking God and others, bitterness and entitlement are replaced with joy and the humble realization of just how undeserving we really are.

To not choose gratitude is more costly than we usually realize. When we do choose a lifestyle of heartfelt, humble gratitude, we are mindful of the benefits received from our gracious Savior and those He has placed around us, and our joy becomes full.”

“How to grow as thankful Person of God.

We are often encouraged to ‘count our blessings’. But truly biblical gratitude is much more than this.

Dr. Paul Allieu Kamara unpacks Scripture to help us grow in gracious gratitude—thanking God for who he is, as well as natural gratitude— thanking him for his blessings. She also helps women to identify and deal with some of the things that hinder them so that they can rediscover the joy of a thankful heart.

This thoroughly Bible-centered unpacking of the reasons for gratitude builds on Dr. Paul Allieu Kamara 14 years’ experience in mentoring, Pastoring and Teaching at The Word of Faith Bible Institute and Rudolph Kwanue University College and Grace International Bible University.

Discussion questions at the end of each chapter make this book ideal for group use as well as for individuals.”

The reason for this Book

1. I gave a lecture on the life of Thanksgiving at a graduation Ceremony in 2021, which was held at Lofa County, in the Republic of Liberia.

2. I gave another lecture at Winners Chapel International New London Bo, on Friday 16th May 2019 and its topic was ‘ The Power of thanksgiving and always give thanks for all things ‘ (Eph. 5:20)

3. Also, a third lecture - on our Word of Faith Bible Institute Program, on 15th October 2020 mainly on the Life of Thanksgiving, and a part on the Life of Submission and Hope.

GOD gave me time during my trip to Liberia last year so I combined the three lectures, with many additions in one book on the ‘thanksgiving is a price to paid for life and living’ which is now on your hands published as book with contemplations on the prayer of Thanksgiving which was given by the word of God in the Bible. Which will be printed for church leaders and followers? I hope - God’s willing – will reach you in good health in Jesus Mighty Name!

Pastor Dr. Paul Allieu Kamara

Resident Pastor

Winners Chapel International Waterloo

MAXRIST OF LIFE

WHY MUST WE GIVE GOD THANKS

1. Every Thing that has breath should praise The Lord- Ps. 150:6

2. It is a good thing to give thanks to the Lord-Ps. 92:1

I discovered that the most expensive thing to managed in Man is life

Why

1. We have life= we call it breath Ps. 150:6, in scriptures we called it breath and with God is free for 24 hours 30 days and 365 days per year

2. We have life = in science we called it Oxygen= for Medical Science is costly

· Oxygen per day cost = 1,200,000

· Oxygen per Month = 36,000,000

· Oxygen per year = 432,000,000

· Now if you are five years = 2,160,000,000

· Now if you are Ten years = 4,320,000,000

· Now if you are Twenty years =8,640,000,000

· Now if you are Thirty Nine years =1,044,000,000

· Now if you are Thirty years =12,960,000,000

· Now if you are forty years =17,280,000,000

· Now if you are fifty years = 21,600,000,000

· Now if you are sixty years =25,920,000,000

· Now if you are seventy years=30,240,000,000

· We all owe God according to our ages

Do you see why we must give God Thanks?